Naaaah, Dennis!

Hooligans in alle kleuren en tinten / verzieken een feest / voorheen voor alle gezindten. Kijk, dat Zwarte Pieten debat, wij geloven het inmiddels wel. Die Blokkeerfriezen, dat was de laatste deëscalatie (de-escalatie, ja. De éscalatie, zat in die dieselbussen). Spoelvoorwaarts twee jaar: Gekaapt door gekken, hun media en hun social media accounts. Op de rand van burgeroorlog - en nu echt, ook zonder beelden van vrijdagavond uit Den Haag. Vijf demo's (VIJF! lol, herstel: VIER) bij de intocht in Eindje, je mag blij zijn als je nog een Sint kunt vinden die niet op een onvermoed moment ineens keihard STINKHOERRRR brult van onder z'n mijter en achter z'n plakbaard. Hierrr was het druk, elders is ondertussen geen hond geïnteresseerd. Ome Holman reed de moed in onze schoenen, als strooigoed voor de ziel. Ook/zelfs/nota bene/of all people Abou Arnoud schrijft zinnige dingen. Respect voor! En zojuist zakte de onnavolgbare Dennis Honing door de schoorsteen. Brandschoon, ook nog. Met een "column" van 26 minuten, wie had dat in godsnaam op z'n verlanglijstje?

Begin dit jaar was ik met mijn vriend en reisgenoot Rob in Imlil, Marokko. Een bergdorp in de Atlas, net boven de rook van Marrakech. Niemand kon toen vermoeden dat er nog geen jaar later twee blonde Scandinavische vrouwen zouden worden vermoord.

Om zouden komen, omdat de een door de slagaders werd gesneden, en de ander onthoofd. Marokko mag in rep en roer zijn, het is ook een land met twee gezichten. In Imlil zag ik hoe een typisch Berbers bergdorpje in een bizarre split was komen te staan tussen de toestroom van westerse toeristen, waaronder jongedames, en de lokale bevolking, die in één generatie voor een opvallend groot deel waren versalafiseerd.

Hoewel Imlil dus prat gaat op haar ‘berber culture’ en de amloe en arganolie in winkeltjes in rijen stonden opgesteld, zag je bijna geen lokale vrouw van onder de veertig zonder niqab, en liepen veel mannen in niet-Marokkaanse gewaden met lange baard en korte snor. Ze werden salafist. Dit kwam omdat Saudi Arabië met haar door Amerika en Europa verzekerde budget de mogelijkheid heeft om al decennia haar salafisme te verspreiden naar alle uithoeken van de islamitische wereld en diaspora. 

Zo kwam het ook terecht in Marrakech. De jonge generatie mannen in Imlil daalde vanuit hun bergdorp af naar Marrakech, de grote stad, omdat daar simpelweg meer werk te vinden is. Zij zijn daar in aanraking gekomen met het salafisme, maakten een theologisch culturele transitie door en namen, als een virus, dit nieuw vergaarde salafisme weer mee hun berg op.   

Er zijn meerdere sub-stromingen van het salafisme, dus dat iemand zich op een bepaald punt in zijn leven gaat rekenen tot het salafisme wil nog lang niet altijd zeggen dat die persoon zich toelegt tot het ideologische jihadisme. Maar in geloofsleer zijn deze sub-stromingen nauw verwant, en onderlinge overstapjes zijn in sommige gevallen dan ook snel gemaakt. Los daarvan verwoesten alle salafistische stromingen de lokale islamitische culturen.

In Imlil werden kleurrijke blauwe en roze hoofddoekjes vervangen door niqaabs. Een symbolische verandering, waar een culturele verandering achter schuilt die de levenswijze en mentaliteit van mensen drastisch veranderd. Maar men zal het er niet graag over hebben, want het toerisme is nu een primaire inkomstenbron voor Marokko, en voor Imlil. Dus al mogen sommige zaken rondom geloof, veiligheid en mensenrechten aardig stroef gaan in Marokko, doe er wat arganolie overheen en de boel loopt weer gesmeerd.

BRISANTE UITSPRAKEN door ex-PVV'er Arnoud van Doorn tijdens een interview met islamitische PVV'er Dennis Honing, over de vermeende groepsverkrachting door moslims en de daaropvolgende zelfmoord van PVV-raadslid Willie Dille. Van Doorn zegt: "Wat natuurlijk wel zou kunnen zijn is dat ze niet alles verzonnen heeft. Misschien is ze wel bedreigd, dat sluit ik niet uit, dat gebeurt vaker in de politiek, dat gebeurt bij mij ook. Misschien heeft ze wel klappen gekregen, wellicht is ze zelfs wel verkracht, ik weet het niet. Je zou zelfs zo ver kunnen gaan dat er misschien mensen zijn geweest die mijn naam daarbij hebben genoemd. Ik weet het niet, het kan, het kan." Mh, nou, die uitspraak lijkt ons eigenlijk gewoon de redelijkheid zelve, want sluit het inderdaad maar eens uit. Honings strekking was vooral dat Van Doorns retoriek zijn jonge volgelingen impliciet aan zou kunnen zetten tot zo'n daad. Daarop zegt Van Doorn op 12:45: "Nja kijk, je kunt niks uitsluiten." We vermoeden dat die suggestie van macht hem heus wel een topzwaar onbesneden Arnoudje bezorgt, maar dat kun je hem moeilijk kwalijk nemen. De openlijke kille onverschilligheid over Dilles dood zagen we trouwens niet helemaal aankomen, maar het is in ieder geval eerlijk. "Ik ga heel eerlijk zijn, ik heb er geen traan om gelaten. Ik vind het lullig wat er gebeurd is, het is triest voor de familie, voor de kinderen, man, vrienden, maar ik vond het zelf een heel vervelende mevrouw, ik heb er geen traan om gelaten." Kortom, het zal altijd een hallucinante zaak blijven.

Lekker allerlei hete hangijzertjes wegkijken op de zondag.

Onze favoriete verherbekeerling doet dingetjes bij Café Weltschmerz tegenwoordig. In de kale kelderbox onder de kletsprogramma's deed hij al een paar keer zijn favoriete kunstje: stand-up monologen houden, over cq tegen Stef Blok, Thierry Baudet en Femke Halsema. Geen van drieën is vooralsnog aangeschoven in de meest ongezellige praatstudio van videoland, helaas, maar met Jan Jaap de Ruiter kun je ook een prima tweegesprek voeren. Over de Franse slag van de Tunesische democratie, de grote groep salafisten die daar vandaan komt, Arabische homoseks en, dichter bij huis, de tergende toestanden rond de Al Tawheed-moskee in NulTwintig. Off-centre openbaringen met een ontwakende arabist & een naar redelijkheid teruggetunede salafist - wij zouden kijken.

Café Weltschmerz schijnt een interviewprogramma te zijn, maar kennelijk is iedereen op vakantie en nu zit Dennis Honing antikraak te wonen in hun studio. En hij weet met welk knopje je de camera's aan kan zetten.

Na zijn pogingen om Thierry & Femke voor de camera te krijgen, heeft hij nu ook zijn gedachten gevormd over de Kwestie-Blok. En dat is mooi, want er is nog bijna helemaal niemand geweest die de moeite genomen heeft om te analyseren wat de MinBuZa nou eigenlijk precies gezegd heeft, wat hij daarmee precies bedoelde en wat daar nou wel of niet aan klopt. Of zoals Dennis het zegt: "Bij het kamp van mensen die tegen de uitspraken van Blok zijn, zit helemaal níemand die zich afvraagt welk deel van zijn woorden wél klopt." Oftewel, Dennis gaat er eens een half uurtje voor zitten om het voor ons te duiden en dat wordt een reis van de onderbuik tot het Ottomaanse Rijk. "Wat ik mis in de reacties op Blok, is de interesse in wat er mis gaat nu met immigratie.Dat je landen krijgt waarvan de steden verandert. Waarvan de cultuur, de ideologie en het uiterlijk verandert." En dat gaat bij sommige groepen lang niet altijd goed. "Individuen die niet coöperatief willen zijn. In een lichaam noemen we dat kanker. Ik wil die lijn niet zo doortrekken. Maar die hebben we in elke stad, en het schiet niet op." Heerlijke hangmatmonoloog weer, Dennis!

Vorige week ging de open oproep naar Thierry Baudet. Die is nog ff op verkansie, dus Dennis doet alvast het volgende verzoeknummer: de hoofdconductrice van de Noord/Zuid-lijn!

Je vraagt je af waarom hij iemand nodig heeft om te interviewen want hij kan het zelf ook prima vertellen. Seriously, wie heeft er 23 minuut nogwat nodig om iemand uit te nodigen voor een interview? Desalniettemin is het ook voor mensen die niet uitgenodigd worden in deze video (dat is: iedereen minus Femke Halsema) ook een uiterst hypnotiserend stukje gebedsoproep gespreksverzoek. Want Dennis legt ook zonder tegenspreker tegenover 'm een paar leuke linkjes tussen Femmie's GroenLinks en Thierry's Forum voor Democratie - terwijl burgemeester Halsema zich volgens Dennis nog niet eens op de fractiekamer van Annabel Nanninga heeft gemeld om zich voor te stellen. "We gaan van haring happen naar overvallen plegen - en ik sta d'r bij en moet er naar kijken." Ja, kom dat maar eens uitleggen, burgemeester!
*Niet de account van de Echte Femke, want die kon de hitte in de twitterkeuken niet aan.

Dennis Honing, we kennen hem al een tijdje. Een islamitische nozem die zijn dorst naar goedaardig cultureel vandalisme na zijn bekering nog niet gelest zag, dus toen maar met de sloophamer door de islam begon te trekken. De straatgeleerde deed het zelfs een tijdje met ons. En nu wil-ie jou, waarde admiraal, omdat het iii-debat dood in het water ligt sinds de Oranjes Fortuyn vermoordden. Enerzijds de totaal-apologeten als Lucassen en Kromzwaard, anderzijds Wilders & Consorten. Honing denkt in jou een verstandige middenweg te herkennen, en wil dus graag met je in gesprek. Bij Weltschmerz waren ze vergeten dat Honing blijft praten totdat iemand een bureaustoel kapot slaat op die granieten harses van hem, dus de bovenstaande persoonlijke boodschap duurt 13 minuten. Enfin, Ter, wat is hierop uw antwoord?

De man met de gouden tanden - tevens vriend van de site - dook weer eens op in de mail, en met zijn welbevinden publiceren we hier een stukkie tekst van Dennis Honing over de vreemde reflex van Jozias van Aartsen om fundamentalisme de hand te reiken.

Burgermeester van Aartsen wil ook in Amsterdam samenwerken met salafisten. Mijn visietje daarop: 

1 - Van Aartsen ging in Den Haag in zee met de As-Sunnah moskee, een moskee die voorheen geld inzamelde voor de jihad in de Kaukasus, een imam had die ziekten en de dood wenste voor Ayaan Hirsi Magan en Theo van Gogh, en een klas had waar jongens als de reeds veroordeelde Azzedine C. ooit werden opgeleid. Deze moskee maakte een praktische ommezwaai, maar heeft dat theologisch nooit nader kunnen verklaren - en niemand wist dus of de zwaai naar links, ook weer een zwaai naar rechts zou kunnen worden. Van Aartsen gokte dus. (En gokte verkeerd - red.)

2 - Er is een subgroep van salafisten die trouwer is aan de Nederlandse overheid dan welke andere islamitische groepering dan ook. Dit is echt zo. Alleen zijn er meerdere salafistische groepen in Amsterdam, en als Van Aartsen in Den Haag al koos voor de 'verkeerde' groep, wie zegt dan dat hij het in Amsterdam wel goed zal doen in zijnkeuze? 

3 - Het voornaamste punt, denk ik: Wat Van Aartsen doet, is eenzelfde soort fenomeen als het gemeentelijke inzetten van buurtvaders. Met name de Marokkaanse jongeren zijn een last voor de grote en middelgrote steden. Deze jongeren hebben geen respect voor blanke omwonenden, stadswachten en agenten. Waar ze wel respect voor hebben zijn twee, door culturele opvoedingen voorgeprogrammeerde zaken. Te weten: soortgenoten en praktiserende moslims. Dus door buurtvaders in te zetten gaat een seculiere gemeente leunen op het culturele fenomeen dat het voor Marokkanen een schande is om uit te vallen tegen een oudere mede-Marokkaan, die uiteraard (zoals alle Marokkaanse mannen van die generatie) zelf ook weer kinderen hebben waar men een schaamte tegenover zou kunnen voelen, of onderling conflict mee zou kunnen creëren. Met deze salafisten werkt het gelijksoortig. Veel Marokkaanse jongeren ervaren een op schuldgevoel gestookt respect tegenover praktiserende moslims. Deze salafisten worden dan gezien als hen die wél kozen voor 'het goede'. Het zijn niet zozeer bakens van licht, maar temeer een spiegel van de eigen 'wereldse' imperfectie. Tegen deze bakens van watzoumoeten kun je natuurlijk niet uitvallen. Dit zijn mannen van God. 

Van Aartsen had het als koloniale functionaris in Java niet slecht gedaan met deze spelletjes. Helaas voor hem zijn we aanbeland in 2018, en zijn we niet op Java maar staan we op de eigen kleigrond. En daar staat dit koloniseren van het eigene heel laf. Heel zwak. Heel onzeker. Om nog maar te zwijgen over het feit dat we tegen de Marokkaanse jeugd zeggen: 'Het is logisch dat jullie blanke buurtbewoners en wijkagenten uitschelden en negeren, veel beter is de vermaning van de eigen etnisch culturele groep'.